Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi

Abstract

İkinci Dünya Savaşı'nın ardından Avrupa kıtasında barışı tesis etmek adına altı kurucu
ülke tarafından kurulan ve genişleme sürecinin ardından yirmi sekiz üyeyle dünyadaki
gelişmelerde söz sahibi olmaya çalışan Avrupa Birliği (AB), üye ülkeler ve üye ülkelerin
vatandaşları tarafından zaman zaman eleştirilmektedir. Özellikle ulusal egemenlik yetkisinin
AB‟nin güçlenmesiyle her geçen gün azalması ulus devletler tarafından büyük bir tehdit olarak
algılanırken, bunun sonucunda bazı üye ülkeler birliğin bazı politika alanlarına dâhil olmamış
vebazı anlaşmalar üye ülke vatandaşları tarafından reddedilmiştir. Vatandaşlar tarafından
üyeliğin veya bazı anlaşmaların reddedilmesi ise AB sürecinin artık elitler tarafından değil de
vatandaşlar tarafından yönlendirilecek bir entegrasyon sürecine doğru evrildiği anlamında
yorumlanmıştır. Bu algının ve durumun arkasında ise İngiltere‟de ortaya çıktığı düşünülen ve AB
politikalarına şüpheyle yaklaşan ve entegrasyon sürecini sorgulayan Euroseptisizm kavramının
olduğu düşünülmektedir.
Ulus devlet bazında bazı partiler şüphecilik anlamında ya tamamen AB‟ye karşı
çıkmakta ya da geleceğine ilişkin muhalif görüşler sunmakta, bu duruma paralel olarak Avrupa
Parlamentosu‟nda da bağımsız Euroseptik bir grup bu düşünceleri ulusüstü seviyede
dillendirmektedir. Amaç ise AB‟de yaşanan demokrasi açığını olabildiğince azaltmaktır. Bu açığı
kapatmak için ise Avrupa vatandaşlığı fikri yerleştirilmeye ve sürece vatandaşların katılımı
sağlanmaya çalışılmaktadır. Ancak Euroseptisizm coğrafi, ekonomik, aday veya üye ülke veya
mezhep durumu anlamında farklı karşılıklar bulabilmektedir. Konuya Türkiye açısından
bakıldığında ise partiler ve vatandaşlar arasında Euroseptisizmin yükselişte olduğu
görülmektedir