Öz
Individualized education plan (IEP) is vital for the education of individuals with special needs in the field of inclusion and special education. IEP, which is the basis for the individual to benefit from the most appropriate special education services to develop his/her strengths and support his/her weaknesses, creates situations that require effective work of stakeholders during the preparation and implementation processes. This situation continues with requirements such as the coming together of stakeholders, active participation, and theoretical and practical information needs regarding IEP. In our country
The basic principles of special education are discussed in Article 4 of the Decree Law No. 573 on Special Education, which came into force in 1997. Among these principles, "It is essential to develop an individualized education plan for individuals requiring special education and to implement individualized education programs." IEP and individualization were emphasized in special education services. In this context, BEP, which has been in practice in our country since 1997, stands out as a program where there are still problems in both the preparation and implementation processes. This study, which is one of the qualitative research types, aims to obtain theoretical inferences by examining 11 postgraduate theses related to IEP between 2017-2022. The obtained postgraduate theses are examined with descriptive analysis, their findings and suggestions are combined, and the aim is to determine the problems that have been observed regarding IEP in the last five years and the continuity of the relevant problems for studies conducted at different times.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Baykoç-Dönmez, N. (2011). Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitim. N. Baykoç Dönmez (Ed.), Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitim içinde (s. 19-27). Ankara: Eğiten Kitap.
- Çakıroğlu, O. (2016). Özel eğitimde temel kavramlar. V. Aksoy (Ed.), Özel eğitim içinde (s. 1-19). Ankara: Pegem Akademi.
- Diken, İ. H. (2011). Erken tanılama ve erken eğitim. E. S. Batu (Ed.), 0-6 yaş arası down sendromlu çocuklar ve gelişimleri (2. Baskı) içinde (s. 371-384). Ankara: Kök Yayıncılık.
- Erdil, Z. (2010). Sosyoekonomik olarak risk altında bulunan çocuklara yönelik erken müdahale programları ve akademik başarı ilişkisi. Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Dergisi, 72-78
- Gardner H. (1999). Intelligence Reframed: Multiple Intelligences for the 21st century. Basic Books: New York. Gülşen, Ö. Ü. C. (2019). Çoklu Zekâ Temelli Öğrenme. Öğretmen Dünyası Dergisi, 40(477), 23-30.
- Gürsel, O. (2010). Özel eğitimde değerlendirme. H.İ. Diken (Ed.), Özel eğitim içinde (s. 29-58). Ankara: Pegem Akademi
- Güven, B., & Sözer, M. A. (2007). Öğretmen adaylarının öğretimin bireyselleştirmesine ilişkin görüşleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32(32), 89-99.
- Hızal, A. (1989). Ulusal eğitimin amacı ve bu amacı gerçekleştirmede okulun yeri. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2(2), 119–123.
- Kırcaali-İftar, G. (1998). Ozel gereksinimli bireyler ve özel eğitim. S. Eripek, (Ed.), Özel Eğitim (1-13.). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıkoğretim Fakültesi Yayınları.
- Kirk. S. A., & Gallagher, J. J. (1989). Educating exceptional children (6th Ed.). Boston: Houghton Mifflin.
- MEB (2006). Öğretmenlik mesleği genel yeterlilikleri. Ankara. Öğretmen Yetiştirme ve Eğitim Genel Müdürlüğü
- Metin, N. (1999). Üstün yetenekli çocuklar. Ankara: Öz Aşama Matbaacılık San. ve Tic. Ltd. Şti. Milli Eğitim Bakanlığı (2018). Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği.
- Milli Eğitim Bakanlığı (2022). Bireyselleştirilmiş Eğitim Programı Tüm Öğretmenler İçin Yol Haritası
- Odluyurt, S. (2019). Kaynaştırma ve Bütünleştirme Nedir?. E.Sema Batu, (Ed.), Kaynaştırma Ortamlarında Uygulamalar içinde (s.1-16). Eskişehir:Anadolu Universitesi Acıkoğretim Fakultesi Yayınları.
- Özaltun Ş. C., Güler S. ve Şengelen M. (2015). Sağlık Taramaları. HUTF Halk Sağlığı AD. Toplum Eğitim Sunumları. Erişim adresi: http://www.halksagligi.hacettepe.edu.tr/diger/toplumayonelik/tarama.pdf. Erişim tarihi: 20.03.2018.
- Özkan, D. (2009). Yönetici, öğretmen, veli ve öğrenci görüşlerine göre bilim ve sanat merkezlerinin örgütsel etkililiği. Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi, Ankara
- Smith, S. W. ve Brownell, M. T. (1995). Individualized Education Program: Considering the broad context of reform. Focus on Exceptional Children, 28(1), 1
- Sucuoğlu, B. (2012). Otizm Spektrum Bozukluğu olan Çocukların Değerlendirilmesi. E. Tekin-İftar (Ed.), Otizm Spektrum Bozukluğu Olan Çocuklar ve Eğitimleri içinde (s. 47-82) Ankara: Vize Basın Yayın.
- Tekin-İftar, E. (2011). Down sendromu. E. S. Batu (Ed.), 0-6 yaş arası down sendromlu çocuklar ve gelişimleri (2. Baskı) içinde (s. 9-38). Ankara: Kök Yayıncılık.
- Vuran, S. (2007). Bireyselleştirilmiş eğitim programları. O. Gürsel (Ed.). Bireyselleştirilmiş Eğitim Programlarının geliştirilmesi içinde (s.1-10). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
- Yüreğir, Ö. Ö., Büyükkurt, S., Koç, F. ve Pazarbaşı, A. (2012). Prenatal tanı. Arşiv Kaynak Tarama Dergisi, 21(1), 80-94
Öz
Bireyselleştirilmiş eğitim planı (BEP), kaynaştırma ve özel eğitim alanında özel gereksinimli bireylerin eğitimleri için hayati önem taşımaktadır. Bireyin, güçlü yönlerinin geliştirilmesi ve zayıf yönlerinin desteklenmesi için bireye en uygun özel eğitim hizmetlerinden faydalanmasının temeli niteliğinde olan BEP, hazırlanması ve uygulanması süreçlerinde paydaşların etkin çalışmasını gerektiren durumlar ortaya çıkarmaktadır. Bu durum ise paydaşların bir araya gelmesi, etkin katılım, BEP ile ilgili kuramsal ve uygulamaya yönelik bilgi ihtiyaçları gibi gereksinimler ile devam etmektedir. Ülkemizde
1997 yılında yürürlüğe giren 573 sayılı Özel Eğitim Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin (KHK) 4. maddesinde özel eğitimin temel ilkeleri ele alınmıştır. Bu ilkeler arasında “Özel eğitim gerektiren bireyler için bireyselleştirilmiş eğitim planı geliştirilmesi ve eğitim programlarının bireyselleştirilerek uygulanması esastır.” denilerek özel eğitim hizmetlerinde BEP ve bireyselleştirmeye vurgu yapılmıştır. Bu bağlamda ülkemizde 1997 yılından günümüze uygulamada olan BEP hem hazırlanma hem de uygulanma süreçlerinde hala aksaklıkların olduğu bir program olarak göze çarpmaktadır. Nitel araştırma türlerinden Bu çalışmada 2017-2022 yılları arsında BEP ile ilgili yapılmış 11 adet lisansüstü tez incelenerek teorik çıkarımlar elde etme amacını taşımaktadır. Ulaşılan lisansüstü tezler betimsel analizi le incelenerek bulguları ve önerileri birleştirilip son beş yılda BEP ile ilgili sorun görülen durumların neler olduğu ve farklı zamanlarda yapılmış çalışmalar için ilgili problemlerin devamlılığının tespiti amaçlanmaktadır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Baykoç-Dönmez, N. (2011). Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitim. N. Baykoç Dönmez (Ed.), Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitim içinde (s. 19-27). Ankara: Eğiten Kitap.
- Çakıroğlu, O. (2016). Özel eğitimde temel kavramlar. V. Aksoy (Ed.), Özel eğitim içinde (s. 1-19). Ankara: Pegem Akademi.
- Diken, İ. H. (2011). Erken tanılama ve erken eğitim. E. S. Batu (Ed.), 0-6 yaş arası down sendromlu çocuklar ve gelişimleri (2. Baskı) içinde (s. 371-384). Ankara: Kök Yayıncılık.
- Erdil, Z. (2010). Sosyoekonomik olarak risk altında bulunan çocuklara yönelik erken müdahale programları ve akademik başarı ilişkisi. Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Dergisi, 72-78
- Gardner H. (1999). Intelligence Reframed: Multiple Intelligences for the 21st century. Basic Books: New York. Gülşen, Ö. Ü. C. (2019). Çoklu Zekâ Temelli Öğrenme. Öğretmen Dünyası Dergisi, 40(477), 23-30.
- Gürsel, O. (2010). Özel eğitimde değerlendirme. H.İ. Diken (Ed.), Özel eğitim içinde (s. 29-58). Ankara: Pegem Akademi
- Güven, B., & Sözer, M. A. (2007). Öğretmen adaylarının öğretimin bireyselleştirmesine ilişkin görüşleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32(32), 89-99.
- Hızal, A. (1989). Ulusal eğitimin amacı ve bu amacı gerçekleştirmede okulun yeri. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2(2), 119–123.
- Kırcaali-İftar, G. (1998). Ozel gereksinimli bireyler ve özel eğitim. S. Eripek, (Ed.), Özel Eğitim (1-13.). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıkoğretim Fakültesi Yayınları.
- Kirk. S. A., & Gallagher, J. J. (1989). Educating exceptional children (6th Ed.). Boston: Houghton Mifflin.
- MEB (2006). Öğretmenlik mesleği genel yeterlilikleri. Ankara. Öğretmen Yetiştirme ve Eğitim Genel Müdürlüğü
- Metin, N. (1999). Üstün yetenekli çocuklar. Ankara: Öz Aşama Matbaacılık San. ve Tic. Ltd. Şti. Milli Eğitim Bakanlığı (2018). Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği.
- Milli Eğitim Bakanlığı (2022). Bireyselleştirilmiş Eğitim Programı Tüm Öğretmenler İçin Yol Haritası
- Odluyurt, S. (2019). Kaynaştırma ve Bütünleştirme Nedir?. E.Sema Batu, (Ed.), Kaynaştırma Ortamlarında Uygulamalar içinde (s.1-16). Eskişehir:Anadolu Universitesi Acıkoğretim Fakultesi Yayınları.
- Özaltun Ş. C., Güler S. ve Şengelen M. (2015). Sağlık Taramaları. HUTF Halk Sağlığı AD. Toplum Eğitim Sunumları. Erişim adresi: http://www.halksagligi.hacettepe.edu.tr/diger/toplumayonelik/tarama.pdf. Erişim tarihi: 20.03.2018.
- Özkan, D. (2009). Yönetici, öğretmen, veli ve öğrenci görüşlerine göre bilim ve sanat merkezlerinin örgütsel etkililiği. Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi, Ankara
- Smith, S. W. ve Brownell, M. T. (1995). Individualized Education Program: Considering the broad context of reform. Focus on Exceptional Children, 28(1), 1
- Sucuoğlu, B. (2012). Otizm Spektrum Bozukluğu olan Çocukların Değerlendirilmesi. E. Tekin-İftar (Ed.), Otizm Spektrum Bozukluğu Olan Çocuklar ve Eğitimleri içinde (s. 47-82) Ankara: Vize Basın Yayın.
- Tekin-İftar, E. (2011). Down sendromu. E. S. Batu (Ed.), 0-6 yaş arası down sendromlu çocuklar ve gelişimleri (2. Baskı) içinde (s. 9-38). Ankara: Kök Yayıncılık.
- Vuran, S. (2007). Bireyselleştirilmiş eğitim programları. O. Gürsel (Ed.). Bireyselleştirilmiş Eğitim Programlarının geliştirilmesi içinde (s.1-10). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
- Yüreğir, Ö. Ö., Büyükkurt, S., Koç, F. ve Pazarbaşı, A. (2012). Prenatal tanı. Arşiv Kaynak Tarama Dergisi, 21(1), 80-94
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Politika ve Yönetim (Diğer) |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 21 Aralık 2023 |
| Gönderilme Tarihi | 3 Kasım 2023 |
| Kabul Tarihi | 21 Aralık 2023 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 11 Sayı: 2 |
