Öz
Political socialisation refers to a process in which every individual who is born into society learns the basic values, institutions and rules of the society into which it is born and becomes compatible with the political culture. In this process, the individual learns the boundaries of their own society unconsciously, the roles in that society, the forms of behaviour deemed legitimate and political beliefs. In political socialisation as a learning process, institutions such as family, friendship networks, school, mass media and religion have constructive and transformative roles in the process. Political socialisation processes of individuals are shaped by these institutions worldwide. This study claims to reveal the factors affecting the political socialisation processes of political science students in Türkiye. The field research part of the study was carried out with quantitative research methods and survey design. In this context, a survey was administered to 426 students who continue their education in the department of political science in Türkiye. The hypotheses determined for the study were tested by analysing the survey data in the SPSS package programme. The findings of the study show that students who continue their undergraduate education in political science in Turkey frequently discuss politics with their families, but their families do not want to support their children in joining a political organisation. Political science students do not respond favourably to invitations from their friends to attend political meetings, and although they frequently follow politics through mass media, they avoid interacting even online platforms. In addition, the hypotheses of the study show that there is a significant relationship between political socialisation and gender and political ideology.
Anahtar Kelimeler
Political Socialization Political Culture Political Sciences
Destekleyen Kurum
-
Proje Numarası
-
Teşekkür
-
Kaynakça
- Alkan, T. (1989). Siyasal Bilinç ve Toplumsal Değişim. Gündoğan Yayınları, Ankara.
- Alkan, T. and Ergil, D. (1984). Siyaset Psikolojisi. Turhan Yayınları, Ankara.
- Almond, G. A. and Verba, S. (1963). The Civic Culture. Princeton University Press, Princeton.
- Beşirli, H. (2005). “Politik Sosyalizasyon Araştırmaları ve Politik Sosyalizasyon Sürecinin Bir Unsuru Olarak Kışla”. İstanbul Journal of Sociological Studies, 0 (31) , 251-261.
- Çetin, H. (2003). İnsan ve Siyaset: Siyasetin Psikolojik Temelleri. Siyasal Kitabevi, Ankara.
- Çiçek, A. and Taylan, Ö. (2023). “Sivas Cumhuriyet Üniversitesi ve Dicle Üniversitesi Öğrencilerinde Milliyetçilik Algısı Üzerine Bir Saha Araştırması”, Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Vol. 32, 418-448.
- Dawson, R.E., Prewitt, K. and Dawson, K.S. (1977). Political Socialization. Little, Brown and Company, Boston, Toronto.
- Dekker, H. (1991). “Political Socialization Theory and Research”, pp. 16-58 in Dekker and Meyenberg (eds.) (1991). Op. cit., https://www.researchgate.net/publication/234047064_Political_Socialization_Theory_and_Research/citations.
- Dursun, D. (2014). Siyaset Bilimi. 14. Baskı, Beta Yayıncılık, İstanbul.
- Easton, D. and Dennis, J. (1969). Children in the Political System. Mc Graw-Hill, New York.
- Gimpel, J. G.; Lay, C. J. and Schuknecht, J. E. (2003). Cultivating Democracy: Civic Enviroments and Political Socialization in America. Brookings Institution Press, Washington DC.
- Greenberg, E. S. (2017). “Consensus and Dissent: Trends in Political Socialization Research”, Political Socialization (Ed. Edward S. Greenberg), Routledge, New York.
- Hyman, H. (1959). Political Socialization. Free Press, Glencoe.
- Jennings, K. M. and Niemi, R. G. (1974). Political Character of Adolescence: The Influence of Families and Schools, Princeton University Press, Princeton.
- Jennings, M. K., Allerbeck, R. K. and Rosenmayr, L. (1979). “Generations and Families: General Orientation”, Political Action (Ed. S. H. Barnes and M. Kaase), University of Chicago Press, Chicago.
- Karagöz, Y. (2017). SPSS ve amos uygulamalı nitel-nicel bilimsel araştırma yöntemleri. Nobel yayınevi.
- Kışlalı, A. T. (2008). Siyaset Bilimi. 18. Baskı, İmge Yayınları, İstanbul.
- Lipset, S. M. (1954). “The Psychology of Voting: An Analysis of Political Behaviour”. The Handbook of Social Pyschology (Ed. Gardner Lindzey). Addison Wesley Publishing, Massachusetts.
- Mayers, A. (2013). Introduction to statistics and spss in psychology. Pearson education limited.
- Noelle-Neumann, Elisabeth ,E. (1984). The Spiral of Silence: Public Opinion - Our Social Skin. Chicago, Chicago University.
- Özkılıçcı, G. ve Mamatoğlu, M. (2021). “Siyasal Toplumsallaşma Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması”. Nesne, 9(21), 556-571. DOI: 10.7816/nesne-09-21-0.
- Russel, B. (1971). Education and Social Order. Unwin Books, London.
- Salant, P. and Dillman, D. A. (1994). How to conduct your own survey. John Wiley & Sons, Inc.
- Sigel, R. (1965). “Assumptions About the Learning of Political Values”. Annals of The American Academy of Political and Social Science. https://doi.org/10.1177/000271626536100101
- Sitembölükbaşı, Ş. (2001). Parti Seçmenlerinin Siyasal Yönelimlerine Etki Eden Sosyoekonomik Faktörler. Nobel Yayınları, Ankara.
- Turan, İ. (1986). Siyasal Sistem ve Siyasal Davranış. 3. Baskı, Der Yayınları, İstanbul.
- Türköne, M. (2005). Siyaset. 2 Baskı, Lotus Yayınevi, Ankara.
Öz
Siyasal toplumsallaşma, topluma katılan her bir bireyin, içine doğduğu toplumun temel değerlerini, kurumlarını ve kurallarını öğrendiği ve siyasal kültürle uyumlu hale geldiği bir süreci ifade etmektedir. Bu süreçte birey farkında olmaksızın kendi toplumunun sınırlarını, o toplumdaki rolleri, meşru görülen davranış biçimlerini ve siyasal inançları öğrenir. Bir öğrenme süreci olarak siyasal toplumsallaşmada aile, arkadaşlık ağları, okul, kitle iletişim araçları, din gibi kurumların inşa edici ve dönüştürücü rolleri bulunmaktadır. Bireylerin siyasal toplumsallaşma süreçleri, dünyanın her yerinde bahsi geçen kurumlar sayesinde şekil almaktadır. Bu çalışma, Türkiye'deki siyaset bilimi öğrencilerinin siyasal toplumsallaşma süreçlerinde etkili olan faktörleri ortaya koyma iddiası taşımaktadır. Çalışmanın saha araştırması bölümü, nicel araştırma yöntemleri ve tarama deseniyle gerçekleştirilmiştir. Bu bağlamda Türkiye'de siyaset bilimi bölümünde eğitimine devam eden 426 öğrenciye anket uygulanmıştır. Çalışma için belirlenen hipotezler, anket verilerinin SPSS paket programında analiz yapılmasıyla test edilmiştir. Çalışmanın bulguları, Türkiye’de siyaset bilimi alanında lisans eğitimine devam eden öğrencilerin aileleriyle sıkça siyaset konuştuklarını ancak ailelerinin siyasi bir oluşuma katılma konusunda çocuklarına destek vermek istemediğini göstermektedir. Siyaset bilimi öğrencilerinin arkadaş çevresinden gelen siyasi toplantılara katılma davetlerine sıcak bakmadıkları ve kitle iletişim araçlarından siyaseti sıkça takip etmelerine rağmen online bağlamda bile etkileşime girmekten kaçındıkları tespit edilmiştir. Bunun yanı sıra çalışmanın hipotez tesleri, siyasal toplumsallaşma ile cinsiyet ve ideoloji arasında anlamlı bir ilişki olduğunu göstermektedir.
Anahtar Kelimeler
Siyasal toplumsallaşma Siyaset bilimi Siyasal kültür Siyaset bilimi öğrencileri
Proje Numarası
-
Kaynakça
- Alkan, T. (1989). Siyasal Bilinç ve Toplumsal Değişim. Gündoğan Yayınları, Ankara.
- Alkan, T. and Ergil, D. (1984). Siyaset Psikolojisi. Turhan Yayınları, Ankara.
- Almond, G. A. and Verba, S. (1963). The Civic Culture. Princeton University Press, Princeton.
- Beşirli, H. (2005). “Politik Sosyalizasyon Araştırmaları ve Politik Sosyalizasyon Sürecinin Bir Unsuru Olarak Kışla”. İstanbul Journal of Sociological Studies, 0 (31) , 251-261.
- Çetin, H. (2003). İnsan ve Siyaset: Siyasetin Psikolojik Temelleri. Siyasal Kitabevi, Ankara.
- Çiçek, A. and Taylan, Ö. (2023). “Sivas Cumhuriyet Üniversitesi ve Dicle Üniversitesi Öğrencilerinde Milliyetçilik Algısı Üzerine Bir Saha Araştırması”, Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Vol. 32, 418-448.
- Dawson, R.E., Prewitt, K. and Dawson, K.S. (1977). Political Socialization. Little, Brown and Company, Boston, Toronto.
- Dekker, H. (1991). “Political Socialization Theory and Research”, pp. 16-58 in Dekker and Meyenberg (eds.) (1991). Op. cit., https://www.researchgate.net/publication/234047064_Political_Socialization_Theory_and_Research/citations.
- Dursun, D. (2014). Siyaset Bilimi. 14. Baskı, Beta Yayıncılık, İstanbul.
- Easton, D. and Dennis, J. (1969). Children in the Political System. Mc Graw-Hill, New York.
- Gimpel, J. G.; Lay, C. J. and Schuknecht, J. E. (2003). Cultivating Democracy: Civic Enviroments and Political Socialization in America. Brookings Institution Press, Washington DC.
- Greenberg, E. S. (2017). “Consensus and Dissent: Trends in Political Socialization Research”, Political Socialization (Ed. Edward S. Greenberg), Routledge, New York.
- Hyman, H. (1959). Political Socialization. Free Press, Glencoe.
- Jennings, K. M. and Niemi, R. G. (1974). Political Character of Adolescence: The Influence of Families and Schools, Princeton University Press, Princeton.
- Jennings, M. K., Allerbeck, R. K. and Rosenmayr, L. (1979). “Generations and Families: General Orientation”, Political Action (Ed. S. H. Barnes and M. Kaase), University of Chicago Press, Chicago.
- Karagöz, Y. (2017). SPSS ve amos uygulamalı nitel-nicel bilimsel araştırma yöntemleri. Nobel yayınevi.
- Kışlalı, A. T. (2008). Siyaset Bilimi. 18. Baskı, İmge Yayınları, İstanbul.
- Lipset, S. M. (1954). “The Psychology of Voting: An Analysis of Political Behaviour”. The Handbook of Social Pyschology (Ed. Gardner Lindzey). Addison Wesley Publishing, Massachusetts.
- Mayers, A. (2013). Introduction to statistics and spss in psychology. Pearson education limited.
- Noelle-Neumann, Elisabeth ,E. (1984). The Spiral of Silence: Public Opinion - Our Social Skin. Chicago, Chicago University.
- Özkılıçcı, G. ve Mamatoğlu, M. (2021). “Siyasal Toplumsallaşma Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması”. Nesne, 9(21), 556-571. DOI: 10.7816/nesne-09-21-0.
- Russel, B. (1971). Education and Social Order. Unwin Books, London.
- Salant, P. and Dillman, D. A. (1994). How to conduct your own survey. John Wiley & Sons, Inc.
- Sigel, R. (1965). “Assumptions About the Learning of Political Values”. Annals of The American Academy of Political and Social Science. https://doi.org/10.1177/000271626536100101
- Sitembölükbaşı, Ş. (2001). Parti Seçmenlerinin Siyasal Yönelimlerine Etki Eden Sosyoekonomik Faktörler. Nobel Yayınları, Ankara.
- Turan, İ. (1986). Siyasal Sistem ve Siyasal Davranış. 3. Baskı, Der Yayınları, İstanbul.
- Türköne, M. (2005). Siyaset. 2 Baskı, Lotus Yayınevi, Ankara.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Siyaset Bilimi |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Proje Numarası | - |
| Erken Görünüm Tarihi | 28 Temmuz 2023 |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Temmuz 2023 |
| Gönderilme Tarihi | 24 Nisan 2023 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023Cilt: 24 Sayı: 3 |
Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.