Türkiye’de Seçim İttifakları: 1950-2018

Özhan Demirkol; Aslıhan Çoban Balcı

doi:10.37880/cumuiibf.981673

Araştırma Makalesi

Türkiye’de Seçim İttifakları: 1950-2018

Yıl 2021, Cilt: 22 Sayı: 2, 350 - 377, 08.11.2021

Özhan Demirkol , Aslıhan Çoban Balcı

https://doi.org/10.37880/cumuiibf.981673

Cited By: 4

Öz

Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemine geçilmesi sonrasında 2018 yılında gerçekleşen cumhurbaşkanlığı ve milletvekilliği seçimleri ittifaklara akademik ilgiyi arttırmıştır. Farklı ülkelerdeki yaygınlığı, seçim sonrasında kurulacak koalisyon hükümetlerinin istikrarını etkilemesi ve demokratik sistemin konsolidasyonunu sağlaması nedeniyle seçim ittifakları literatürde sıklıkla çalışılan bir olgudur. Ancak Türk seçim ittifaklarına dair sınırlı sayıdaki çalışma literatürde seçim ittifaklarının kurulmasını açıklamakta kullanılan kimi değişkenleri kullanmamıştır. Bu çalışma seçim ittifaklarını şekillendiren faktörlerin Türkiye için ne derece geçerli olduğunu açıklamaya çalışmakta ve cumhurbaşkanlığı hükümet sistemine geçişin ittifaklara etkilerini incelemektedir.
Çalışmamız sonucunda ittifakları engellemeye yönelik yasal çerçevenin seçim ittifakı stratejisini şekillendirmekle birlikte ittifakların oluşumunu etkilemediği bulunmuştur. Literatürde ittifakların oluşumunu açıklamakta kullanılan yüksek orantısızlık ve parti sistemindeki parçalanma faktörleri ise Türk seçim ittifakları açısından etkisizdir. Ancak orantısızlığı yükselten seçim sistemi boyutu olan ülke barajı Türkiye’deki seçim ittifakları için temel açıklayıcı faktördür. 1950’li yıllarda seçim sisteminin getirdiği yüksek orantısızlık ittifak çabalarını getirmiş olsa da ittifakların kurulmasını zorlaştırıcı hukuki düzenlemeler nedeniyle sadece bir ittifak kurulmuştur. Öte yandan 1961 yılında nisbi temsil sisteminin getirilmesiyle küçük partiler seçim öncesinde kurulacak ittifaklar yerine seçim sonrasında kurulması muhtemel koalisyonlarda yer almayı tercih etmişlerdir. 1983’den itibaren son derece yüksek ülke seçim barajının yürürlüğe girmesiyle birlikte bu seçenek ortadan kalkmış ve özellikle küçük ve mikro partiler seçim ittifaklarında yer almışlardır.
Türk seçim ittifaklarının büyük oranda asimetrik boyutlara sahip partiler arasında gerçekleşmiş, ittifakların yarısında iki ortak bulunmuş ve büyük partilerin iki partili ittifaklara eğilim göstermiştir. Küçük partiler ise büyük partiler ile ittifak kuramamaları durumunda mikro partiler ile ittifak kurmuş ve ittifakın oy oranını yükseltmek için ikiden fazla ortaklı ittifaklara yönelmişlerdir. İdeoloji ise ittifakların kurulmasında önemli bir rol oynamış, ittifakların büyük çoğunluğu benzer ideolojilere sahip partiler arasında kurulmuştur. Ayrıca ittifakların büyük çoğunluğunda ittifak ortağı partiler seçim öncesinde muhalefette yer almaktadır. Son olarak geçmiş seçimlerde başarıya ulaşan uyumlu ittifaklar sonraki seçimlerdeki ittifakları kolaylaştırmaktadır.
Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemine geçiş bu genel eğilimde birtakım değişiklikler yaratmıştır. İttifakların önündeki hukuki engellerin kaldırılmasına rağmen seçim barajının korunması ve ittifak ortaklarının aldıkları toplam oyun ülke barajını aşmada esas alınması seçim barajını geçerek mecliste temsil edilmek isteyen küçük partileri ittifaklara mecbur bırakmıştır. Büyük partiler ise cumhurbaşkanlığı seçimlerinde adaylarının ilk turda seçilme ihtimalini arttırmak için ortak sayısını arttırmaya ve küçük partilerin yanı sıra mikro partilerle de ortaklık kurmaya başlamışlardır. Dahası, büyük partiler ideolojik olarak farklı partilerle de ortaklığın kapısını aralamış ve ilk defa iktidardaki bir parti muhalefette olan küçük ve mikro partilerle ittifaklara yönelmiştir.

Anahtar Kelimeler

Seçim ittifakları, Milletvekilliği seçimleri, Siyasi partiler, Türk siyasi tarihi, Türkiye

Kaynakça

Albala, A., & Borges, A. (2017). Pre-Electoral Coalitions and Cabinet Stability in Presidential System. 9th Meeting of the Latin American Political Science Association.
Aldıkaçtı, O. (1959). 27 Eki̇m 1957 Mi̇lletveki̇lleri̇ Seçi̇mi̇. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 24(1–4), 13–24.
Allern, E. H., & Aylott, N. (2009). Overcoming the Fear of Commitment: Pre-electoral Coalitions in Norway and Sweden. Acta Politica, 44(3), 259–285.
Anayasa Mahkemesi. (1965). Anayasa Mahkemesi Kararı Esas No. 1963/171, Karar No. 1965/13. https://normkararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/Dosyalar/Kararlar/KararWord/1965-13-nrm.docx
Arriola, L. R. (2013). Multiethnic Coalitions in Africa: Business Financing of Opposition Election Campaigns. Cambridge University Press.
Barın, T. (2019). Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sisteminde Temsilde Adalet İlkesi ve “Seçim İttifakı” Düzenlemesinin Değerlendirilmesi. YBHD, 4(1), 1–34.
Bianet. (2007, August 11). Bağımsız Milletvekili Adaylarının Tam Listesi. https://bianet.org/bianet/siyaset/98781-bagimsiz-milletvekili-adaylarinin-tam-listesi
Bianet. (2011, April 13). EMEP, TKP ve ESP’de Yüzde 40 Kadın, Yüzde 60 Erkek Aday. https://m.bianet.org/bianet/siyaset/129231-emep-tkp-ve-esp-de-yuzde-40-kadin-yuzde-60-erkek-aday
Blais, A., & Indridason, I. H. (2007). Making Candidates Count: The Logic of Electoral Alliances in Two-round Legislative Elections. Journal of Politics, 69(1), 193–205.
Bogaards, M. (2014). Electoral Alliances in Africa: What Do We Know, What Can We Do? Journal of African Elections, 13(1), 25–42.
Borges, A., & Lloyd, R. (2016). Presidential Coattails and Electoral Coordination in Multilevel Elections: Comparative Lessons from Brazil. Electoral Studies, 43, 104–114.
Borges, A., & Turgeon, M. (2019). Presidential Coattails in Coalitional Presidentialism. Party Politics, 25(2), 192–202.
Bozkır, G. (1996). Prof. Dr. Turhan Feyzioğlu’nun Siyasi Kişiliği. Çağdaş Türkiye Tarihi Araştırmaları Dergisi, 2(6–7), 227–262.
Bunker, K. (2015). Coalition Formation in Presidential Regimes: Evidence From Latin America. London School of Economics.
Carroll, R., & Cox, G. W. (2007). The Logic of Gamson’s Law: Pre-election Coalitions and Portfolio Allocations. American Journal of Political Science, 51(2), 300–313.
Çelik, A. (2014). 1950’lerin Unutulan (Demokrat) İşçi Partisi ve Onun Üç Sisyphus’u. Çalışma ve Toplum, 2, 31–62.
Chiru, M. (2015). Early Marriages Last Longer: Pre-electoral Coalitions and Government Survival in Europe. Government and Opposition, 50(2), 165–188.
Çiçek, A. C., Aydın, S., & Baran, H. (2017). Gelenekle Sol Arasında Sıkışmış Bir Siyasal Hareket: (Türkiye) Birlik Partisi. SİYASAL: Journal Political Sciences, 26(2), 27–52.
Coakley, J. (2010). The Rise and Fall of Minor Parties in Ireland. Irish Political Studies, 25(4), 503–538.
Cumhuriyet. (2015, September 18). HDP ve EMEP, 1 Kasım’da da birlikte hareket edecek. https://www.cumhuriyet.com.tr/haber/hdp-ve-emep-1-kasimda-da-birlikte-hareket-edecek-372013
Cumhuriyet. (2018, May 11). Türkiye İşçi Partisi: Oyumuz Demirtaş’tan yana. https://www.cumhuriyet.com.tr/haber/turkiye-isci-partisi-oyumuz-demirtastan-yana-973223
Debus, M. (2009). Pre-electoral Commitments and Government Formation. Public Choice, 138, 45–64.
DeWinter, L., & Dumond, P. (2006). Parties into Government: Still many puzzles. In R. S. Katz & W. Crotty (Eds.), Handbook of Party Politics (pp. 175–189). Sage Publications.
Doğan, O. (2018). Hozat’ta Sosyalist Belediyecilik Deneyimi (2004-2014). In Ş. Aslan & Z. Hepkon (Eds.), Hozat. Ütopya Yayınevi.
Duran, B. (2012). Türk Parlamento Tarihi TBMM 19. Dönem (1991-1995) I. Cilt Yasama. TBMM Basımevi.
Duran, H., & Miş, N. (2019). İttifaktan Blok Siyasetine 31 Mart Yerel Seçimleri. ADAM AKADEMİ Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), 363–393.
Duverger, M. (1970). Siyasal Partiler: Modern Devletteki Örgütleri Ve Faaliyetleri. Sevinç Matbaası.
Evrensel. (2018, May 4). EMEP: Seçimde Selahattin Demirtaş’ı ve HDP’yi destekleyeceğiz. https://www.evrensel.net/haber/351642/emep-secimde-selahattin-demirtasi-ve-hdpyi-destekleyecegiz
Evrensel. (2019, January 29). Dersim’de seçim için ortaklık kuruldu: Belediyeyi kayyımdan alacağız. https://www.evrensel.net/haber/372203/dersimde-secim-icin-ortaklik-kuruldu-belediyeyi-kayyimdan-alacagiz
Ferrara, F., & Herron, E. S. (2005). Going It Alone? Strategic Entry under Mixed Electoral Rules. American Journal of Political Science, 49(1), 16–31.
Freudenreich, J. (2016). The Formation of Cabinet Coalitions in Presidential Systems. Latin American Politics and Society, 58(4), 80–102.
Gandhi, J., & Reuter, O. J. (2013). The Incentives for Pre-electoral Coalitions in Non-democratic Elections. Democratization, 20(1), 137–159.
Göksel, T., Çınar, Y., & Yürük, S. (2018). İttifaklı Seçim Sistemi ve Sandalye Dağıtım Mekanizmalarının Temsilde Adalet Açısından Siyasal Analizi: Türkiye Örneği. Turkish Studies, 13/14, 99–124.
Golder, S. N. (2005). Pre-electoral Coalitions in Comparative Perspective: A test of Existing Hypotheses. Electoral Studies, 24(4), 643–663.
Golder, S. N. (2006). Pre-Electoral Coalition Formation in Parliamentary Democracies. British Journal of Political Science, 36(2), 193–212.
Halkların Demokratik Kongresi. (2021). Bileşenler. https://www.halklarindemokratikkongresi.net/hdk/bilesenler/497
Howard, M. M., & Roessler, P. G. (2006). Liberalizing Electoral Outcomes in Competitive Authoritarian Regimes. American Journal of Political Science, 50(2), 365–381.
Ibenskas, R. (2015). Understanding Pre-electoral Coalitions in Central and Eastern Europe. British Journal of Political Science, 46, 743–761.
Kellam, M. (2017). Why Pre-Electoral Coalitions in Presidential Systems? British Journal of Political Science, 47(2), 391–411.
Küçük, A., & Aydoğdu, Y. (2018). Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sisteminde Milletvekili Seçim Sistemi Önerileri. Liberal Düşünce Dergisi, 23(90), 7–33.
Lijphart, A. (1999). Patterns of Democracy: Government Forms and Performance in Thirty-six Countries. Yale University Press.
Machado, A. (2009). Minimum Winning Electoral Coalitions under Presidentialism: Reality or Fiction? The Case of Brazil. Latin American Politics and Society, 51(3), 87–110.
Milliyet. (1975a, March 21). MC “Seçim İttifakı” ve “Seçim Birliğini” Açıkladı.
Milliyet. (1975b, June 4). MC’liler Gelmeyince Seçim İttifakı Görüşülemedi.
Milliyet. (1976, May 26). MHP de Seçmen Yaşının 18’e İndirilmesini İstedi.
Milliyet. (1977, July 28). Hükümet Programı.
Miş, N., & Duran, H. (2018). Seçim İttifakları. SETA.
Neziroğlu, İ., & Yılmaz, T. (2015). Koalisyon Hükümetleri, Hükümet Programları ve Genel Kurul Görüşmeleri. TBMM Basımevi.
NTV. (2018, May 3). BBP, AK Parti Listesinden Seçime Girecek. https://www.ntv.com.tr/turkiye/bbp-ak-parti-listesinden-secime-girecek,cat8DXpx80qkzvxLs5bZdw
Oğuz, M. C. (2019). Seçimlerin Demokratikleşme Sürecine Etkileri: Seçim İttifakları ve Türkiye Üzerine Bir Tartışma. Memleket Siyaset Yönetim, 14(31), 93–128.
Özbudun, E. (2011). Türkiye’de Parti ve Seçim Sistemleri. Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Özçelik, O. (2010). 2839 Sayılı Milletvekili Seçim Kanunu ile 2820 Sayılı Siyasi Partiler Kanunu’nda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifi. https://www2.tbmm.gov.tr/d23/2/2-0671.pdf
Özyanık, S. (2005). Refahyol Hükümetinin Dış Politikası. Ankara Üniversitesi.
Plescia, C. (2017). The Effect of Pre-Electoral Party Coordination on Vote Choice: Evidence from the Italian Regional Elections. Political Studies, 65(1), 144–160.
Resmi Gazete. (1977a, December 26). YSK Kararları Karar No: 3026 İtiraz No: 770.
Resmi Gazete. (1977b, December 26). YSK Kararları Karar No: 3145 İtiraz No: 720.
Resmi Gazete. (1978a, January 3). YSK Kararları Karar No: 3340 İtiraz No: 869.
Resmi Gazete. (1978b, January 3). YSK Kararları Karar No: 3341 İtiraz No: 870.
Resmi Gazete. (1978c, February 1). YSK Kararları Karar No: 620 İtiraz No: 528.
Resmi Gazete. (1978d, February 11). YSK Kararları Karar No: 718 İtiraz No: 614.
Resnick, D. (2005). Are Electoral Coalitions Harmful for Democratic Consolidation in Africa? In Working Paper No. 2011/07.
Sarıbay, S. (2007). 10.06.1983 tarihli 2839 sayılı Milletvekili Seçim Kanunu’nda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifi. https://www2.tbmm.gov.tr/d22/2/2-1019.pdf
Sol Haber. (2011, January 2). DSİP Geçmişiyle Yüzleşmek İster mi? https://haber.sol.org.tr/devlet-ve-siyaset/dsip-gecmisiyle-yuzlesmek-ister-mi-haberi-37568
Spoon, J., & Gomez, A. P. (2017). Unusual Bedfellows? PRI– PVEM Electoral Alliances in Mexican Legislative Elections. Journal of Politics in Latin America, 9(2), 63–92.
Sridharan, E. (2004). Electoral Coalitions in 2004 General Elections: Theory and Evidence. Economic and Political Weekly, 39(51), 5418–5425.
TBMM Tutanak Dergisi. (1991). 133üncü Birleşim (Olağanüstü) 24.08.1991 Cumartesi. 108.
Tillman, E. R. (2015). Pre-electoral Coalitions and Voter Turnout. Party Politics, 21(5), 726–737.
Türk, H. S. (2018, March 1). Seçim İttifakları Düzenlenirken. Milliyet. https://www.milliyet.com.tr/yazarlar/dusunenlerin-dusuncesi/secim-ittifaklari-duzenlenirken-2-2618748
Ünal, B. A. (2019). Türkiye’nin Yeni Sisteminde Seçim Öncesi İttifaklar. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 10(2), 321–328.
Ustabulut, B. (2018). Temsilde Adalet ve Yönetimde İstikrar İlkeleri Çerçevesinde Türkiye’de Ülke Seçim Barajı Uygulaması. İnsan ve İnsan Dergisi, 18, 341–358.
Uzun, M. S. (2018). Siyasi Partiler ve Seçim Hukuku Kısıtları İçerisinde Türkiye’de Seçim İttifakları ve Alternatif Seçim İttifakı Modelleri. Selçuk Üniversitesi Doktora Tezi.
Verthe, T., & Deschouwer, K. (2011). Joining Forces:The Formation of Pre-electoral Alliances at the 2006 Municipal Elections in Flanders. Paper Prepared for Presentation at the ECPR General Conference Reykjavik 25-7 August 2011, August, 1–21.
Vikipedi. (2021a). 2018 Türkiye Cumhurbaşkanlığı Seçimi için Yapılan Anketler. https://tr.wikipedia.org/wiki/2018_Türkiye_cumhurbaşkanlığı_seçimi_için_yapılan_anketler
Vikipedi. (2021b). 2018 Türkiye Genel Seçimleri için Yapılan Anketler. https://tr.wikipedia.org/wiki/2018_Türkiye_genel_seçimleri_için_yapılan_anketler
Wahman, M. (2011). Offices and Policies - Why do Oppositional Parties form Pre-electoral Coalitions in Competitive Authoritarian Regimes? Electoral Studies, 30(4), 642–657.
Wahman, M. (2013). Opposition Coalitions and Democratization by Election. Government and Opposition, 48(1), 3–32.
West, K. J., & Spoon, J. J. (2017). Coordination and Presidential Coattails: Do Parties’ Presidential Entry Strategies affect Legislative Vote Share? Party Politics, 23(5), 578–588.
Wyatt, A. (1999). The Limitations on Coalition Politics in India: The Case of Electoral Alliances in Uttar Pradesh. Journal of Commonwealth & Comparative Politics, 37(2), 1–21.
Yeni Şafak. (2018, May 23). 4 DP’li İyi Parti listesinden aday gösterildi. https://www.yenisafak.com/secim/4-dpli-iyi-parti-listesinden-aday-gosterildi-3333288

Pre-electoral Coalitions in Turkey: 1950-2018

Yıl 2021, Cilt: 22 Sayı: 2, 350 - 377, 08.11.2021

Özhan Demirkol , Aslıhan Çoban Balcı

https://doi.org/10.37880/cumuiibf.981673

Cited By: 4

Öz

Turkish presidential and parliamentary elections in 2018 that took place after the transition to presidential regime increased academic interest on pre-electoral coalitions. Due to its prevalence in different countries and its effects on the stability of coalition governments and democratic consolidation, the subject of pre-electoral coalition is widely studied in the literature. However, the limited studies on Turkish pre-electoral coalitions did not deal with some of the variables to explain the formation of the phenomenon. This study evaluates the factors on pre-electoral coalition formation for the case of Turkey and deals with the impact of governmental system change on the coalitions.
We found that legal regulations on pre-electoral coalition shape the strategies but do not prevent their formation. Disproportionality and party system fragmentation, which are used to explain pre-electoral coalition formation, are not valid factors for Turkey. However, electoral thresholds, which also increase disproportionality, is the main explanatory factor for pre-electoral coalition formation in Turkey. Although the disproportional electoral system in the 1950s increased the attempt to form pre-electoral coalitions, legal regulations to restrict them resulted with the failure of these attempts and resulted with only one coalition. Introduction of proportional electoral system in 1961 led minor parties to opt for government coalitions that could take place after the elections rather than pre-electoral ones. Introduction of a high electoral threshold in 1983 removed this option and led minor and micro parties to seek for pre-electoral coalitions.
Pre-electoral coalitions in Turkey mostly took place between parties with asymmetric sizes, half of the coalitions had two partners, and major parties mostly preferred coalitions with a minor party. On the other hand, if minor parties could not form a pre-electoral coalition with a major party, they sought alliance with micro parties and increased the number of coalition partners in order to increase the vote share of the coalition. Ideological proximity was an important determinant of pre-electoral coalitions and the majority of the coalitions were formed between partners that shared similar ideological outlook. Besides, coalition partners were in opposition in nearly all of the cases. Finally, previous success of pre-electoral coalitions and the positive relations between the partners had a positive impact on the following elections.
Transition to presidential regime resulted with changes in these general trends. Despite the removal of bans on pre-electoral elections, electoral threshold remained intact and total vote obtained by the partners was used to calculate the votes required to pass the threshold, which, in turn, forced minor parties to pre-electoral coalitions in order to gain representation in the assembly. Major parties, on the other hand, sought for pre-electoral coalitions with not only minor but also micro parties and increased the number of coalition partners in order to maintain the election of joint presidential candidate in the first round. Moreover, major parties also started to form coalitions with parties of different ideologies and a party in the government formed a pre-electoral coalition for the first time in Turkish history.

Anahtar Kelimeler

Pre-electoral coalitions, parliamentary elections, political parties, Turkish political history, Turkey

Kaynakça

Albala, A., & Borges, A. (2017). Pre-Electoral Coalitions and Cabinet Stability in Presidential System. 9th Meeting of the Latin American Political Science Association.
Aldıkaçtı, O. (1959). 27 Eki̇m 1957 Mi̇lletveki̇lleri̇ Seçi̇mi̇. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 24(1–4), 13–24.
Allern, E. H., & Aylott, N. (2009). Overcoming the Fear of Commitment: Pre-electoral Coalitions in Norway and Sweden. Acta Politica, 44(3), 259–285.
Anayasa Mahkemesi. (1965). Anayasa Mahkemesi Kararı Esas No. 1963/171, Karar No. 1965/13. https://normkararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/Dosyalar/Kararlar/KararWord/1965-13-nrm.docx
Arriola, L. R. (2013). Multiethnic Coalitions in Africa: Business Financing of Opposition Election Campaigns. Cambridge University Press.
Barın, T. (2019). Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sisteminde Temsilde Adalet İlkesi ve “Seçim İttifakı” Düzenlemesinin Değerlendirilmesi. YBHD, 4(1), 1–34.
Bianet. (2007, August 11). Bağımsız Milletvekili Adaylarının Tam Listesi. https://bianet.org/bianet/siyaset/98781-bagimsiz-milletvekili-adaylarinin-tam-listesi
Bianet. (2011, April 13). EMEP, TKP ve ESP’de Yüzde 40 Kadın, Yüzde 60 Erkek Aday. https://m.bianet.org/bianet/siyaset/129231-emep-tkp-ve-esp-de-yuzde-40-kadin-yuzde-60-erkek-aday
Blais, A., & Indridason, I. H. (2007). Making Candidates Count: The Logic of Electoral Alliances in Two-round Legislative Elections. Journal of Politics, 69(1), 193–205.
Bogaards, M. (2014). Electoral Alliances in Africa: What Do We Know, What Can We Do? Journal of African Elections, 13(1), 25–42.
Borges, A., & Lloyd, R. (2016). Presidential Coattails and Electoral Coordination in Multilevel Elections: Comparative Lessons from Brazil. Electoral Studies, 43, 104–114.
Borges, A., & Turgeon, M. (2019). Presidential Coattails in Coalitional Presidentialism. Party Politics, 25(2), 192–202.
Bozkır, G. (1996). Prof. Dr. Turhan Feyzioğlu’nun Siyasi Kişiliği. Çağdaş Türkiye Tarihi Araştırmaları Dergisi, 2(6–7), 227–262.
Bunker, K. (2015). Coalition Formation in Presidential Regimes: Evidence From Latin America. London School of Economics.
Carroll, R., & Cox, G. W. (2007). The Logic of Gamson’s Law: Pre-election Coalitions and Portfolio Allocations. American Journal of Political Science, 51(2), 300–313.
Çelik, A. (2014). 1950’lerin Unutulan (Demokrat) İşçi Partisi ve Onun Üç Sisyphus’u. Çalışma ve Toplum, 2, 31–62.
Chiru, M. (2015). Early Marriages Last Longer: Pre-electoral Coalitions and Government Survival in Europe. Government and Opposition, 50(2), 165–188.
Çiçek, A. C., Aydın, S., & Baran, H. (2017). Gelenekle Sol Arasında Sıkışmış Bir Siyasal Hareket: (Türkiye) Birlik Partisi. SİYASAL: Journal Political Sciences, 26(2), 27–52.
Coakley, J. (2010). The Rise and Fall of Minor Parties in Ireland. Irish Political Studies, 25(4), 503–538.
Cumhuriyet. (2015, September 18). HDP ve EMEP, 1 Kasım’da da birlikte hareket edecek. https://www.cumhuriyet.com.tr/haber/hdp-ve-emep-1-kasimda-da-birlikte-hareket-edecek-372013
Cumhuriyet. (2018, May 11). Türkiye İşçi Partisi: Oyumuz Demirtaş’tan yana. https://www.cumhuriyet.com.tr/haber/turkiye-isci-partisi-oyumuz-demirtastan-yana-973223
Debus, M. (2009). Pre-electoral Commitments and Government Formation. Public Choice, 138, 45–64.
DeWinter, L., & Dumond, P. (2006). Parties into Government: Still many puzzles. In R. S. Katz & W. Crotty (Eds.), Handbook of Party Politics (pp. 175–189). Sage Publications.
Doğan, O. (2018). Hozat’ta Sosyalist Belediyecilik Deneyimi (2004-2014). In Ş. Aslan & Z. Hepkon (Eds.), Hozat. Ütopya Yayınevi.
Duran, B. (2012). Türk Parlamento Tarihi TBMM 19. Dönem (1991-1995) I. Cilt Yasama. TBMM Basımevi.
Duran, H., & Miş, N. (2019). İttifaktan Blok Siyasetine 31 Mart Yerel Seçimleri. ADAM AKADEMİ Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), 363–393.
Duverger, M. (1970). Siyasal Partiler: Modern Devletteki Örgütleri Ve Faaliyetleri. Sevinç Matbaası.
Evrensel. (2018, May 4). EMEP: Seçimde Selahattin Demirtaş’ı ve HDP’yi destekleyeceğiz. https://www.evrensel.net/haber/351642/emep-secimde-selahattin-demirtasi-ve-hdpyi-destekleyecegiz
Evrensel. (2019, January 29). Dersim’de seçim için ortaklık kuruldu: Belediyeyi kayyımdan alacağız. https://www.evrensel.net/haber/372203/dersimde-secim-icin-ortaklik-kuruldu-belediyeyi-kayyimdan-alacagiz
Ferrara, F., & Herron, E. S. (2005). Going It Alone? Strategic Entry under Mixed Electoral Rules. American Journal of Political Science, 49(1), 16–31.
Freudenreich, J. (2016). The Formation of Cabinet Coalitions in Presidential Systems. Latin American Politics and Society, 58(4), 80–102.
Gandhi, J., & Reuter, O. J. (2013). The Incentives for Pre-electoral Coalitions in Non-democratic Elections. Democratization, 20(1), 137–159.
Göksel, T., Çınar, Y., & Yürük, S. (2018). İttifaklı Seçim Sistemi ve Sandalye Dağıtım Mekanizmalarının Temsilde Adalet Açısından Siyasal Analizi: Türkiye Örneği. Turkish Studies, 13/14, 99–124.
Golder, S. N. (2005). Pre-electoral Coalitions in Comparative Perspective: A test of Existing Hypotheses. Electoral Studies, 24(4), 643–663.
Golder, S. N. (2006). Pre-Electoral Coalition Formation in Parliamentary Democracies. British Journal of Political Science, 36(2), 193–212.
Halkların Demokratik Kongresi. (2021). Bileşenler. https://www.halklarindemokratikkongresi.net/hdk/bilesenler/497
Howard, M. M., & Roessler, P. G. (2006). Liberalizing Electoral Outcomes in Competitive Authoritarian Regimes. American Journal of Political Science, 50(2), 365–381.
Ibenskas, R. (2015). Understanding Pre-electoral Coalitions in Central and Eastern Europe. British Journal of Political Science, 46, 743–761.
Kellam, M. (2017). Why Pre-Electoral Coalitions in Presidential Systems? British Journal of Political Science, 47(2), 391–411.
Küçük, A., & Aydoğdu, Y. (2018). Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sisteminde Milletvekili Seçim Sistemi Önerileri. Liberal Düşünce Dergisi, 23(90), 7–33.
Lijphart, A. (1999). Patterns of Democracy: Government Forms and Performance in Thirty-six Countries. Yale University Press.
Machado, A. (2009). Minimum Winning Electoral Coalitions under Presidentialism: Reality or Fiction? The Case of Brazil. Latin American Politics and Society, 51(3), 87–110.
Milliyet. (1975a, March 21). MC “Seçim İttifakı” ve “Seçim Birliğini” Açıkladı.
Milliyet. (1975b, June 4). MC’liler Gelmeyince Seçim İttifakı Görüşülemedi.
Milliyet. (1976, May 26). MHP de Seçmen Yaşının 18’e İndirilmesini İstedi.
Milliyet. (1977, July 28). Hükümet Programı.
Miş, N., & Duran, H. (2018). Seçim İttifakları. SETA.
Neziroğlu, İ., & Yılmaz, T. (2015). Koalisyon Hükümetleri, Hükümet Programları ve Genel Kurul Görüşmeleri. TBMM Basımevi.
NTV. (2018, May 3). BBP, AK Parti Listesinden Seçime Girecek. https://www.ntv.com.tr/turkiye/bbp-ak-parti-listesinden-secime-girecek,cat8DXpx80qkzvxLs5bZdw
Oğuz, M. C. (2019). Seçimlerin Demokratikleşme Sürecine Etkileri: Seçim İttifakları ve Türkiye Üzerine Bir Tartışma. Memleket Siyaset Yönetim, 14(31), 93–128.
Özbudun, E. (2011). Türkiye’de Parti ve Seçim Sistemleri. Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Özçelik, O. (2010). 2839 Sayılı Milletvekili Seçim Kanunu ile 2820 Sayılı Siyasi Partiler Kanunu’nda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifi. https://www2.tbmm.gov.tr/d23/2/2-0671.pdf
Özyanık, S. (2005). Refahyol Hükümetinin Dış Politikası. Ankara Üniversitesi.
Plescia, C. (2017). The Effect of Pre-Electoral Party Coordination on Vote Choice: Evidence from the Italian Regional Elections. Political Studies, 65(1), 144–160.
Resmi Gazete. (1977a, December 26). YSK Kararları Karar No: 3026 İtiraz No: 770.
Resmi Gazete. (1977b, December 26). YSK Kararları Karar No: 3145 İtiraz No: 720.
Resmi Gazete. (1978a, January 3). YSK Kararları Karar No: 3340 İtiraz No: 869.
Resmi Gazete. (1978b, January 3). YSK Kararları Karar No: 3341 İtiraz No: 870.
Resmi Gazete. (1978c, February 1). YSK Kararları Karar No: 620 İtiraz No: 528.
Resmi Gazete. (1978d, February 11). YSK Kararları Karar No: 718 İtiraz No: 614.
Resnick, D. (2005). Are Electoral Coalitions Harmful for Democratic Consolidation in Africa? In Working Paper No. 2011/07.
Sarıbay, S. (2007). 10.06.1983 tarihli 2839 sayılı Milletvekili Seçim Kanunu’nda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifi. https://www2.tbmm.gov.tr/d22/2/2-1019.pdf
Sol Haber. (2011, January 2). DSİP Geçmişiyle Yüzleşmek İster mi? https://haber.sol.org.tr/devlet-ve-siyaset/dsip-gecmisiyle-yuzlesmek-ister-mi-haberi-37568
Spoon, J., & Gomez, A. P. (2017). Unusual Bedfellows? PRI– PVEM Electoral Alliances in Mexican Legislative Elections. Journal of Politics in Latin America, 9(2), 63–92.
Sridharan, E. (2004). Electoral Coalitions in 2004 General Elections: Theory and Evidence. Economic and Political Weekly, 39(51), 5418–5425.
TBMM Tutanak Dergisi. (1991). 133üncü Birleşim (Olağanüstü) 24.08.1991 Cumartesi. 108.
Tillman, E. R. (2015). Pre-electoral Coalitions and Voter Turnout. Party Politics, 21(5), 726–737.
Türk, H. S. (2018, March 1). Seçim İttifakları Düzenlenirken. Milliyet. https://www.milliyet.com.tr/yazarlar/dusunenlerin-dusuncesi/secim-ittifaklari-duzenlenirken-2-2618748
Ünal, B. A. (2019). Türkiye’nin Yeni Sisteminde Seçim Öncesi İttifaklar. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 10(2), 321–328.
Ustabulut, B. (2018). Temsilde Adalet ve Yönetimde İstikrar İlkeleri Çerçevesinde Türkiye’de Ülke Seçim Barajı Uygulaması. İnsan ve İnsan Dergisi, 18, 341–358.
Uzun, M. S. (2018). Siyasi Partiler ve Seçim Hukuku Kısıtları İçerisinde Türkiye’de Seçim İttifakları ve Alternatif Seçim İttifakı Modelleri. Selçuk Üniversitesi Doktora Tezi.
Verthe, T., & Deschouwer, K. (2011). Joining Forces:The Formation of Pre-electoral Alliances at the 2006 Municipal Elections in Flanders. Paper Prepared for Presentation at the ECPR General Conference Reykjavik 25-7 August 2011, August, 1–21.
Vikipedi. (2021a). 2018 Türkiye Cumhurbaşkanlığı Seçimi için Yapılan Anketler. https://tr.wikipedia.org/wiki/2018_Türkiye_cumhurbaşkanlığı_seçimi_için_yapılan_anketler
Vikipedi. (2021b). 2018 Türkiye Genel Seçimleri için Yapılan Anketler. https://tr.wikipedia.org/wiki/2018_Türkiye_genel_seçimleri_için_yapılan_anketler
Wahman, M. (2011). Offices and Policies - Why do Oppositional Parties form Pre-electoral Coalitions in Competitive Authoritarian Regimes? Electoral Studies, 30(4), 642–657.
Wahman, M. (2013). Opposition Coalitions and Democratization by Election. Government and Opposition, 48(1), 3–32.
West, K. J., & Spoon, J. J. (2017). Coordination and Presidential Coattails: Do Parties’ Presidential Entry Strategies affect Legislative Vote Share? Party Politics, 23(5), 578–588.
Wyatt, A. (1999). The Limitations on Coalition Politics in India: The Case of Electoral Alliances in Uttar Pradesh. Journal of Commonwealth & Comparative Politics, 37(2), 1–21.
Yeni Şafak. (2018, May 23). 4 DP’li İyi Parti listesinden aday gösterildi. https://www.yenisafak.com/secim/4-dpli-iyi-parti-listesinden-aday-gosterildi-3333288

Toplam 79 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Konular	Siyaset Bilimi
Bölüm	Makaleler
Yazarlar	Özhan Demirkol 0000-0002-0244-4129 Aslıhan Çoban Balcı 0000-0001-6676-4570
Yayımlanma Tarihi	8 Kasım 2021
Gönderilme Tarihi	11 Ağustos 2021
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2021Cilt: 22 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA	Demirkol, Ö., & Çoban Balcı, A. (2021). Türkiye’de Seçim İttifakları: 1950-2018. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Dergisi, 22(2), 350-377. https://doi.org/10.37880/cumuiibf.981673